In deze blog leer je meer over het ontstaan van miso, de bijzondere geschiedenis van het product en hoe het gegeten werd en word.
De geschiedenis van miso is enigszins vaag en net zoals veel delicatesse zijn er verschillende mogelijkheden. Eén theorie stelt dat het zijn oorsprong vindt in het oude China en rond de 6e eeuw naar Japan werd gebracht door boeddhistische monniken. Hishio/sho, de voorloper van miso, was het een gefermenteerd voedingsproduct dat mogelijk teruggaat tot de 11e eeuw voor Christus.
Hishio werd gemaakt van gestampte wilde dieren of vis gemengd met zout, alcohol en koji, dat vervolgens meer dan 100 dagen werd gefermenteerd in potten. Ook rond deze periode zou Shi/Kuki gemaakt worden. Dit werd gemaakt van sojabonen of granen en zout. Het fermentatieproces maakte langdurige opslag van kostbaar voedsel mogelijk, wat nodig was voor de jager-verzamelaar en vroege agrarische samenleving.
Een andere theorie is dat er in Japan al in de Yayoi-periode 300 v.Chr. tot 300 na Chr. een voorloper van miso bestond. Er is bewijs van een cultuur van het zouten en fermenteren van voedingsmiddelen, zoals wilde dieren, vis en granen. Aangezien Japan een gematigd klimaat heeft, is het waarschijnlijk dat fermentatiecultuur al bestond voordat de Chinezen Hishio introduceerden.
Ongeacht de oorsprong, het eerste geschreven verslag van dit gefermenteerde product was in de ‘Taihō Ritsuryo’ en noteerde het als Misho, letterlijk "nog niet Hishio/Sho". Deze term bestond niet in China. Het wordt aangenomen dat de Japanners hun eigen versie van Hishio/Sho produceerden, die in de loop van de tijd evolueerde tot "Miso."
De miso die gegeten werd tijdens het Heian-tijdperk werd gemaakt door sojabonen te zouten en te drogen. Gemakkelijk op te pakken met eetstokjes, werd het in kleine hoeveelheden geconsumeerd als smaakmaker voor gestoomde groenten of vis, gegeten met rijst, of als zoute snack met sake. Het werd ook gebruikt voor medicinale doeleinden.
De Geboorte van Miso Soep
In de Kamakura-periode (1185-1333) onderging miso een radicale verandering toen Zen-monniken die in China studeerden de vijzel en stamper bracht. De monniken maalden de korrelige miso in de vijzel en losten de pasta op in heet water om misosoep te maken.
